Van de overgang naar...? 

Intuïtie is weten! Dat klinkt heel stellig, maar ook vaag. Ik kan het beter uitleggen aan de hand van een voorbeeld in mijn eigen leven. Ik heb na 33 jaar bewust afscheid genomen van mijn functie in loondienst. Op het moment dat ik mijn baan los liet, kon ik volledig openstaan voor alles wat er op mijn pad kwam. Ik stond open voor ontmoetingen. Ik heb bewust geleefd en gelet op alles wat ik zie, hoor, ruik, proef. Ik heb gelet op signalen, symbolen, ingevingen en toevalligheden. Ik luisterde naar mijn lichaam en ik schreef mijn dromen op. Wat heeft het opgeleverd? Dat kun je lezen in mijn persoonlijke verhaal (12 weken / april, mei en juni).

 

Plots werd ik niet meer ongesteld. Dus dat was de overgang. En dan? Dan gebeuren er rare dingen. Het lijkt een bevrijding. Ik ging openstaan en dan trek je als een magneet bijzondere dingen naar je toe. Ik kreeg oog voor dingen die er al waren, maar die ik niet zag.

 

Ik ging naar een theatervoorstelling met mijn broertje (van 50) met het syndroom van Down. 2 jonge dames speelden een muziekinstrument en ze zongen alle bewoners persoonlijk toe. Iedereen reageerde anders; de één danste, de ander zwaaide en bij de ander zag je alleen een twinkeling in de ogen. Maar wat genoten deze jonge dames van hun optreden en de reacties van de bewoners. Ik dacht: dat wil ik ook. Zo intens genieten van mijn werk! 

 

Kort daarna dacht ik: ik stop met mijn functie als re-integratiemanager. Een hartstikke leuke functie bij een overheidsinstelling, maar ik had niet meer de twinkeling in mijn ogen. En ik nam een maand verlof om me te bezinnen op de toekomst. Op 1 april heb ik mijn autoreply aangezet en ik kreeg een ingeving. Ik stuurde een mail naar de teamleiders van de organisatie.

 

“Ik laat mijn baan als re-integratiemanager los. De hele maand april neem ik vrij. Ik sta open voor nieuwe dingen en ik ben heel nieuwsgierig wie en wat er op mijn pad komt. In mei ben ik weer terug en dan zie ik wanneer ik welke richting op ga. Dat voelde goed! Alles loslaten en openstaan voor alles wat er om mijn pad komt. Even later klonk in mijn mailbox: plof, plof, plof. Ik deed de computer dicht.

 

Op dat moment hoorde ik de brievenbus kletteren. Er lag een dikke envelop op de deurmat. Ik herkende het handschrift van mijn lieve vriendin. Nieuwsgierig maakte ik de envelop open. Ze had een klein notitieboekje gestuurd met een klein potloodje. Op de eerste pagina stond:

 

Lieve Gerrita,
Voor je “vrije maand”, misschien kun je dan hier je gedachten laten ronddwalen en/of ordenen. Of als “dagboekpartner” voor je avontuur. Veel plezier.
Liefs, xxx YW

 

Wat ontzettend lief! Alleen wil ik het liefst alles ervaren, niet nadenken en niets opschrijven. Maar ja, dit was zo attent. Ik kon het niet maken om het boekje thuis te laten en ik moest er ook in schrijven. Dus ging het notitieboekje en het potloodje mee in mijn rugtas.

 

Week 1
Om mijn bezinningsmaand goed te beginnen besloot ik naar de kerk te gaan. De mis werd gegeven in een klein achteraf kamertje met 2 banken en een paar stoelen. Ik werd hartelijk ontvangen door ongeveer 15 mensen. Een 93-jarige pastoor leidde de dienst. Hij begon over de huidige wereldproblematiek te praten. Tijdens de dienst zei hij: “God wijst je de weg”. Dat vond ik wel een mooie gedachte.

 

Ik ben gaan wandelen op het Pieterpad. Ik stond open voor ontmoetingen en dan ontmoet je ‘mooie’ mensen. Ik sprak een ‘natuurmens’ zoekende naar kruiden om thee te maken. Hij had 2 jaar geleden zijn leven omgegooid. Hij was uit de hectiek van de samenleving gestapt. Hij leefde van en in de natuur. Hij sliep ‘hoog tussen een paar bomen rechtstreeks onder de hemel om het kosmische tot zich te laten komen”. Verder had hij een goede vriend ‘Pieter’, die zaaide zaadjes in zijn tuin, omdat hij geloofde dat als je zaait meer ervan naar je toe trekt.
Ik vond het een markante man met een opvallende levensvisie die zo in het tv-programma De Stoel geportretteerd had kunnen worden.

 

Verderop in het bos zag ik een bank met een hele rij knuffels, keurig naast elkaar, grote en kleinere. Allemaal waren ze wat verregend. Heel bijzonder en het raakte me. Ik ben bij de knuffels gaan zitten. Waarom zou ik dit tegenkomen?

 

De volgende ochtend liep ik in de andere richting van het Pieterpad. De weg was zo saai, dat ik letterlijk ‘van het pad af geraakt’ ben. Gelukkig had ik mijn mobiel bij me met een routeplanner erop. Het is me ook mét routeplanner gelukt een omweg te maken. Ik was moe en ik had geen zin meer om de weg terug te moeten lopen. Ik liep naar een camping om te kunnen overnachten. Maar ik werd teleurgesteld. Ik was te vroeg in het seizoen. De camping was nog dicht.
Ik liep verder naar abdij Slangenburg. Eén van de monniken legde uit dat het een Benedictijnenabdij is, waar alleen mannen mogen overnachten, geen vrouwen. Dit stamt nog uit een oude traditie.

 

Moe en gefrustreerd plofte ik neer aan de kant van de weg. Dit was niet zoals ik het me had voorgesteld. Ik moest denken aan de vorige dag en denken aan de woorden van de pastoor: God wijst je de weg. God staat voor mij voor geloven en geloven betekent voor mij vertrouwen. Ook kwam een herinnering van een gesprek met een oudere non uit één van de kloosters naar boven. Ik heb haar gevraagd waarom ze zoveel bidt, immers geloven is toch vertrouwen? Zij dacht er over na en ze zei dat ik gelijk had. Het Hebreeuwse woord Geloven betekent Vertrouwen.

 

En wat was ik aan het doen? Met een routeplanner mijn pad volgen! Is dat vertrouwen dat het goed komt? Het schaamrood steeg naar mijn wangen. Ik prentte het me in: geen routeplanners meer, maar vertrouwen! En ik begon aan mijn terugreis. Ik genoot van het natuurschoon en ik liep als vanzelf weer de goede weg.

 

De volgende dag las ik de krant. Ik las een artikel over Bureau Halt. Zou dit het zijn waar ik naar op zoek ben? Jonge mensen weer op de goede weg helpen? Misschien. Ik neem deze gedachte mee. Al wandelend moest ik meerdere keren aan ‘de natuurmens’ denken. Aan de ommezwaai die hij gemaakt heeft, het leven in de openlucht en wat je zaait krijg je meervoudig terug. Opeens schrok ik op en ik vroeg me af of ik nog wel op de goede weg zat. Ik had geen idee en ik zag geen aanwijzing. Terugdenkend aan de vorige dag liep ik toch rustig door. En jawel, het werd beloond. Ik kwam een herkenningspunt tegen.

 

Onderweg moest ik denken aan het overlijden van onze moeder. We hebben goed en mooi afscheid van haar kunnen nemen met behulp van twee warme uitvaartbegeleiders. Het lijkt me fijn als je in staat bent anderen op deze manier te helpen bij hun verlies. Zou dit wat voor mij zijn?

 

Op een gegeven moment wist ik niet meer waar ik was en over een uurtje zou de schemer gaan invallen. Maar nu weet ik wat ik moet doen: vertrouwen en dan komt het zeker goed. Het klopt! Onverwachts kwam ik weer bij de bank met de hele rij knuffels. Ik wist weer waar ik was.

 

Later heb ik een gezellig gesprek met een gepensioneerd echtpaar gevoerd. De dame was haar hele werkleven boekhouder geweest, maar eigenlijk had ze liever meer met kunst willen doen. Achteraf gezien had ze liever een andere keuze gemaakt.

 

In een lunchroom sprak ik met de eigenaresse. Zij vertelde over haar werkleven en welke keuzes zij heeft gemaakt. Van administratie naar het werken in een kledingzaak, van fulltime naar parttime, van receptiewerk naar het starten van haar eigen lunchroom. In haar leven heeft ze steeds keuzes gemaakt als de omstandigheden anders werden.
Op dit moment heeft ze bewust het pand voor slechts 1 jaar gehuurd. Ze blijft zo haar vrijheid behouden om ze kan steeds andere keuzes maken.

 

Die dag kwamen gedachtes over werk voorbij. Werken bij bureau Halt, bij Iriszorg (dagbesteding voor diverse doelgroepen), uitvaartbegeleiding, natuurmonumenten, voedselbank, personal coach. Ik heb het weer laten rusten.

 

Aan het eind van de week liep ik weer langs de kerk. Er hing een bordje ‘open’ op. Wat een toeval. De week was ik gestart in de kerk en nu kon ik ook met de kerk afsluiten. Ik ging naar binnen en ik stak een kaarsje op en ik ging zitten. Ineens klapte de kerkdeur dicht. Ik schrok. Ik zou toch niet opgesloten worden. Ik stond op; mijn hart ging te keer.
Eén moment later dacht ik: Vertrouwen. Vertrouw erop dat het goed komt. En ik werd weer rustig. Daarna ben ik opgestaan en ik heb de dichtgevallen deur weer geopend.

 

Week 2:
Maandag, een rare dag. Ik had mijn functie losgelaten en mijn jongste thuiswonende dochter begon vandaag met vrijwilligerswerk en mijn oudste dochter was 2 weken geleden begonnen met háár eerste werkdag. Wat kan het leven zomaar ineens een vreemde wending nemen!

 

Deze week heb ik grotendeels achter mijn computer doorgebracht op zoek naar werk. Het viel me op dat professionele begeleiders te maken hadden met regels en protocollen. Dat wilde ik in ieder geval niet.
Eén bedrijf zocht personal coaches. Dat sprak me wel aan. Alleen ze waren op zoek naar ZZP’ers. Dat ambieerde ik niet.

 

Ik dacht aan alle banen die in mijn gedachten waren gekomen. Mijn conclusie was dat het wel leuke banen waren, alleen ik voelde geen aandrang om daarmee verder te gaan. Ik werd moe van het zoeken en denken. Mijn energie van de week ervoor verdween heel snel.Ik zat op de helft van mijn bezinningsmaand en het had nog helemaal niets opgeleverd. Lekker dan! Maar aan de andere kant waren er ook nog 2 weken te gaan.

 

Week 3:
Ik besloot naar een bosrijke camping te fietsen. Onderweg kwam ik bij een prachtige meditatieplek. Een hut in het bos met een bankje met uitkijk op een breed pad. Door het mediteren raakte ik in mezelf gekeerd. ’s Avonds viel ik in een diepe slaap en bij het ontwaken wist ik dat ik veel gedroomd had. Ik kon de dromen niet herinneren en ik besloot het notitieboekje van mijn vriendin onder mijn kussen te leggen.

 

Het was een prachtige zonnige dag. Ik bracht de dag al lezend en mediterend in de buitenlucht door. Op zoek naar de stilte in mezelf. Wie ben ik? Wat kenmerkt mij? Wat heb ik te bieden? Ik schreef....stilte, innerlijke kracht, innerlijke wijsheid, rust, relativeren, vertrouwen, intuïtie, positief, doen, natuur, wandelen.... In het boek van Johan Noorloos, ‘Het Inzicht, in vijf stappen naar je mooiste leven’ stond een opdracht om een brief aan mezelf te schrijven. Welke brief zou ik na mijn bezinningstocht graag willen lezen. Ik schreef:

 

Lieve Gerrita,
Gefeliciteerd, je doet wat je het liefste wilt. Anderen helpen met jouw wijsheid. Je leeft in het Hier en Nu, je bent aandachtig, je relativeert en je weet anderen hiermee te helpen en te inspireren. Zo zijn zij in staat met stilte in zichzelf in harmonie te leven.
Goed dat je deze stap hebt gezet en je baan hebt losgelaten.
Je deelt jouw wijsheid met anderen.

Liefs Gerrita

 

Vervolgens buitelden er allerlei gedachten/woorden over me heen. Bewust, aandacht, geluk, energie, onrust, drukte, waan van de dag, bewegen, gezond eten, fruit en groente, mediteren, in mezelf gekeerd, voor mezelf.......eigen zaak. Eigen zaak? Dat is toch niets voor mij? Maar waarom niet? ’s Nachts droomde ik over ......rijden in een auto ......klein vliegveldje.... Wat zou het betekenen? Onderweg zijn naar vrijheid?

 

Er viel vogelpoep naast me op de grond. Ik zag dat als een symbool. Vogel staat voor mij voor vrijheid en poep voor vruchtbaar en groeien. Verder zag ik twee gele vliegende vlinders. Twee betekent voor mij samen, geel staat voor zon en optimisme, vliegen voor vrijheid en vlinder voor transformatie, verandering. Dit deed me denken aan de tarotkaart De Zon, die ik een paar jaar geleden heb getrokken. Een bloot kind, vrij en onbevangen, zonder teugels op een paard. Achter het kind zijn zonnebloemen te zien en daarboven is een grote zon; wat staat voor optimisme en vrolijkheid. De tarotdeskundige zei destijds: ‘Gerrita, laat jezelf zien”.

 

Eventjes keek ik op facebook. Ik had een vriendenverzoek van één van de trainers van de training Ander Leven. Dit is een fantastische training waarin je leert om je eigen vastgeroeste patronen te doorbreken. Uitnodiging geaccepteerd. Ik voel me dankbaar dat ik al deze dingen op een magische manier naar me toe komen. En ik merk dat het noteren van deze mooie momenten een bijdrage leveren tot geluk.

 

’s Middags las ik in de zon het boek “The Gift. Het is jouw leven, maak er wat van” van Patty Harpenau. Iedereen wordt geboren met een eigen unieke gave, die je kunt ontwikkelen tot een individueel talent en ik las de vragen:
• Wat zijn jouw innerlijke gaven ?
• Hoe kun je jouw innerlijke gaven delen?

 

Wat heerlijk om alleen aan kwaliteiten te denken en ik schreef: leven in het hier en nu, positief, enthousiast, relativeren, communicatief, vriendelijk, dienstbaar, geschoold, luisteren, acceptatie, actief, intuïtief, zorgzaam, geduldig, vrolijk, praktisch, oplossingsgericht, alleen-zijn, bewust, samenwerken, organiseren, ontwikkelen, openstaan.

 

En toen viel er een kwartje. Mijn innerlijke gaven, de manier waarop ik in het leven sta, hoe ik met problemen omga kan ik delen door coaching. Is het zo gemakkelijk? Vervolgens las ik een stuk over hulp vragen. Hulp vragen, maar daar ben ik niet goed in. Dit patroon ga ik doorbreken. Maar hoe? Ik denk mezelf goed te kennen, maar is dat wel zo? Hoe kijken anderen tegen mijn innerlijke gaven/talenten aan? Wie kunnen mij helpen? Familie, vrienden, collega’s? Zou ik een oproep doen op LinkedIn? Wel ja, gewoon doen! Ik schreef: 'Wil je me helpen? Ik geniet van mijn ontdekkingsreis naar mijn innerlijke gave/talent. Ik wandel, lees en mediteer veel en er vormt zich een richting. Wil je mij verder op weg helpen door één ding te benoemen waar ik goed in ben?" Vrijdagochtend dacht ik aan mijn ietwat impulsieve actie. Misschien was het een beetje gekke vraag. Toch voelde het goed dat ik zoveel mensen om hulp had gevraagd. Mooi moment om weer naar huis terug te keren.

 

Week 4:
Alle indrukken van de afgelopen 3 weken riepen weer nieuwe gedachtes en ideeën op. Mijn notitieboekje was bijna vol en ik kocht een A5 projectboek. Ik besloot mijn eigen levensverhaal op te schrijven.
De belangrijkste of terugkerende woorden had ik onderstreept: verlegen meisje, lezen, niet willen opvallen, groot aanpassingsvermogen, buitenspelen, platteland, natuur en vrijheid.

 

Op dat moment hoorde ik een reclame van Bever:
‘Niemand iedereen is een buitenmens
maar niemand is een binnenmens.
We zijn niet gemaakt om de hele dag
binnen te zitten.
Toch is dat wat we doen,
zo’n 24 uur per dag.
Dus: ren, klim, surf, ski, wandel of kruip.
Naar je werk of voor de lol.
Doe wat je wilt, maar doe het buiten.
Want elke keer als je heel even
buiten bent geweest,
voel je van binnen een stukje beter’

 

Dat is het! Ik ga actief buiten coachen! De klant mag kiezen wat we doen en ik doe mee. Ik voelde me van binnen stralen! De energie stroomde door mijn lijf. Ik wil starten met een eigen onderneming en stoppen bij mijn werkgever. Inmiddels had ik verschillende reacties op mijn oproepen. Wat heerlijk! Zoveel hartverwarmende woorden. Ik bekeek websites van toekomstige collega’s. Hoe moet mijn website eruit zien? En ik begon in mijn projectboek te schrijven......Maar welke doelgroep wil ik coachen? Ik wil me specialiseren in een doelgroep. Erg lastig, want ik vind elk mens origineel, zeldzaam en uniek. Zou vrouwencoach iets voor me kunnen zijn?

 

Ik las in mijn mail ....Je bent op een mooie manier leergierig.....je hebt een drive om door te gaan in een weg waarin je zelf gelooft, of het nu gemakkelijk is of niet.....je bent bereid om buiten de gebaande paden te gaan. Dat klonk goed! Deze gaven kon ik wel heel erg goed gebruiken voor het opzetten van een eigen bedrijf. Ik vertelde de schrijfster, heel onwennig, dat ik een eigen onderneming ga starten. Twee maanden geleden vroeg zij of ZZP’er iets voor mij was. Ik antwoordde toen resoluut: “nee, dat is niks voor mij’. 

 

Onverwachts kreeg ik een cadeautje. Een hangertje met een Ganesha. Ganesha is een Hindoestaanse godheid van kennis en wijsheid, neemt hindernissen weg en hij is de beschermheilige voor reizigers. De Hindoes bidden tot Ganesha als ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan of wanneer ze verhuizen. Wat toepasselijk. En nu weet ik zeker dat ik op de goede weg ben!

 

Die nacht kon ik niet slapen. Wat gebeurde er allemaal? Wat ging dit snel. De ontslagdatum van 1 juli bleef door mijn hoofd gaan. Waarom wilde ik het eigenlijk zo snel? Het is toch veel verstandiger om mijn werk en het starten van een eigen onderneming te combineren. Ik kan beter mijn baan opzeggen als ik genoeg klanten heb over één of over drie jaar? Ja, dat ging ik doen, dat was een verstandig besluit.

De volgende ochtend werd ik heel erg verkouden wakker. Ik voelde mij niet fit. Ik geloof dat geest en lichaam één zijn. Wat had het lijf me te vertellen? Waar had ik aan gedacht? Juist ja, aan het lang uitstellen van mijn ontslag. Mijn lijf protesteerde ertegen. Dus niet doen. Dan neem ik eerder ontslag, 1 juli of anders úiterlijk 1 september.

 

De dag daarna was mijn verkoudheid verdwenen. Ik voelde me weer goed. Dus uiterlijk 1 september zal ik ontslag nemen, maar misschien ook wel met ingang van 1 juli. Vrijdag 29 april was mijn laatste verlofdag. Even geen internet, tijd om alle informatie te laten bezinken. Bovendien is het mijn geboortedag! Al vroeg ging ik naar de supermarkt. Ik kwam mijn hardloopmaatje van een aantal jaren terug tegen. We raakten aan de praat. En ik vertelde haar dat ik een eigen bedrijf wilde starten als vrouwencoach. Ze zei: ‘ik zie je ook wel mannen coachen’. 

 

Mannen coachen, dat bleef hangen. Ik zocht op internet naar ‘mannencoaches’ . Er waren een paar hits. Het waren allemaal mannelijke mannencoaches. Ik heb geen vrouwelijke mannencoach gevonden. Vervolgens heb ik op de site van CBS gekeken. Op StatLine databank zag ik dat de mannen van 40 jaar en ouder het meeste psychisch leed hebben, echter de begeleiding gaat het meest naar de mannen onder de 40 jaar. Een gat in de markt? Doelgroep mannen 40 jaar en ouder. Ongetwijfeld heeft deze doelgroep te maken met de mannelijke overgang. Gebeuren er bij mannen ook zulke rare dingen? Staan zij ook zo open voor alles wat er op hun pad komt, zoals een vrouwelijke mannencoach? Ik ga het de komende maand ontdekken!

 

Van mannencoach naar ......?

Week 5:
Voor veel collega’s is de eerste week van mei een vakantieweek. Mijn vakantie zat erop. Ik ging thuiswerken. En toen las ik de reacties op mijn berichtje van 1 april.

 

.. Hoop dat het een 1 april grap is.......... :-)
....Dat is een flinke stap, en (voor mij) een verrassing. Ik hoop, dat er mooie dingen op je pad komen, Wat mooi en dapper van je!
...Je hebt nieuws en je hebt nieuws. Daarnaast heb je ook nog "shocking" nieuws. Jouw bericht schaar ik daar onder.......bedankt voor alles wat je heb gedaan. Je hulp, je advies en je acties....

 

Heel fijn dat ik al bedankt word, maar mijn werkleven als re-integratiemanager gaat nog even door. Nog 399 mailtjes te gaan.....

 

33 Jaar heb ik gewerkt en geld verdiend voor mijn gezin. In deze levensfase wil ik mij ook inzetten voor mijn medemens. Het levert geen geld op, maar ik moest denken aan de woorden van Pieter: als je zaait zul je meer ervan naar je toe trekken. Ik las dat Gevangenenzorg op zoek was naar vrijwilligers. Al lezende werd ik geraakt. Ik voelde dat dit is wat ik écht wil. En er kwam meteen een herinnering naar boven.

 

Zo’n dertig jaar geleden liep ik in een park. Ik kwam een stoere jongeman tegen met een pitbull. We raakten in gesprek. Hij was ruw in zijn taalgebruik. Hij zei dat hij in de gevangenis had gezeten en dat hij nu voorwaardelijk vrij was. Maar hij had thuis toch nog geweren en pistolen in de kast. Ik bleef rustig staan en afwachten wat er verder zou komen. En hij zei: ‘mijn hond is ziek en ik ga hem doodschieten met een kogel door zijn kop’. Ik liet een stilte vallen en hij vervolgde: ‘en weet je hoe erg het is om je eigen hond dood te moeten schieten’? Ik kreeg een brok in mijn keel. Ik heb even zijn kwetsbare kant mogen zien.

Destijds heb ik gezegd dat ik op de top van mijn carrière gevangenen wil gaan helpen. Zou dat moment nu zijn aangebroken?

 

Vrijdagmiddag , eindelijk heb ik mijn laatste werkmail verwerkt. Helaas heeft mijn computer mijn energie van de vorige maand opgezogen. Het combineren van mijn werk met mijn nieuwe plannen werkt voor mij niet. Vorige maand heb ik nog wakker gelegen en mij afgevraagd of ik niet te hard van stapel liep. Ervaren dat het combineren niet werkt, is voor mij een bevestiging dat het goed is om niet te lang te wachten met ontslagnemen.

 

Zondags vertelde ik mijn broer over mijn toekomstplannen. Hij had onlangs gelezen dat er veel boeren zijn, die problemen hebben. Boeren moeten soms hun bedrijf beëindigen of andere bedrijfstakken erbij nemen en soms lopen huwelijken stuk. Op internet vond ik één Twentse agrarische coach. Ik kom van het platteland. Ik ben een boerendochter. Zou dit mijn doelgroep zijn?

 

Week 6:
Op de maandag besloot ik om uiterlijk 1 augustus ontslag te nemen. Een collega vroeg: ‘waarom twijfel je over 1 juli of 1 augustus? Ik kon er alleen een rationeel antwoord opgegeven. Ik koos definitief voor 1 juli. Toevallig had ik kort daarna een telefoongesprek met één van de trainers van ‘Ander Leven”. Ik ben ervan overtuigd dat deze training (deze heb ik vorig jaar bijgewoond) mij geholpen heeft om mijn vastgeroeste patroon van 33 jaar werken bij dezelfde werkgever te doorbreken.

 

Ik vertelde een zakenrelatie over mijn toekomstplannen. Ik zei dat de keuze heel goed voelde, ook al had ik nog geen klanten of opdrachten. Hij was enthousiast over mijn stap hij gaf me meteen de naam en telefoonnummer van zijn directeur. Hij was er van overtuigd dat als wij samen in gesprek zouden gaan er zeker een opdracht uit zou rollen. Ik voelde mij enorm gevleid. Toch nog maar even laten bezinken. In week 3 had ik een oproep gedaan op LinkedIn. Ik had zulke fijne reacties gekregen dat ik een nieuw bericht op LinkedIn heb geplaatst.

 

‘Vaak word je pas gewaardeerd als je dood bent. Ik vind het bijzonder fijn dat ik (in leven) zulke mooie hartverwarmende reacties via LinkedIn en via mijn mailadres heb gekregen. Ook was het verrassend dat er mensen gereageerd hebben die ik een tijd niet gezien of gesproken heb. Dit alles na mijn oproep om één dingen te benoemen waar ik goed ik ben. Mede door deze reacties heb ik besloten om naast mijn functie ook mijn werkgever los te laten’

 

Daarna zocht ik naar manieren om in contact te komen met boeren. Ik kwam er niet uit. Het zou lastig worden om deze doelgroep te bereiken. En ik had ook geen idee of agrariërs wel openstaan voor een agrarische coach. De rest van de week zat ik een beetje vast. Ik had geen inspiratie. Ik zei tegen mezelf: ‘loslaten en ontspan’. De zondag las ik tips van Aartjan van Erkel, Verleiden op internet. Het begon te kriebelen en ik begon voor mijn website als agrarische coach te schrijven .

Week 7:
Ik kreeg weer contact met een oud collega, die ik 23 jaar niet meer gezien heb. We hebben herinneringen opgehaald, maar ook hebben we kwetsbare zaken met elkaar gedeeld. Aan het eind van het gesprek vertelde ik hem dat hij als mijn klant zou zijn, hij zelf mocht bepalen welke activiteit in de natuur hij zou kiezen. ‘Valt bungeejumpen daar ook onder?’ vroeg hij me. ‘Ja hoor, het is bewegen en in de natuur’. Hij wilde al heel lang van zijn angst om te bungeejumpen af en hij vroeg me of ik hem kon helpen.‘Natuurlijk!’ ‘Zullen we een afspraak maken voor een coaching sessie’, vroeg hij. ‘Prima! Maar vertel eens, wat houd je, na dit gesprek, nu nog tegen om te gaan bungeejumpen?’ Na een korte denkpauze zei hij: ‘Helemaal niets, stuur de rekening maar’. Mijn eerste klant! We hebben een deal gesloten. Hij gaat uitzoeken waar en wanneer bungeejumpen wordt georganiseerd. En ik ga mee!

Ik vond dit zo geweldig. De combinatie van praten en doen. Ik moet hier wat mee. Ben ik meer een doe coach? Een agrarische doe coach? Een mannen doe coach? Moeten het wel alleen mannen zijn? Ik geniet van de uniekheid van mensen, geslacht maakt niet uit. Ik voelde dat ik meer in de buurt kwam van wat ik echt wil. Meteen besloot ik een 2e website te maken. Met meer kleur en krachtiger taalgebruik.

Wat is dit een geweldig proces! Met onverwachte wendingen. Het is zo leuk om met die stroom mee te gaan. En heel erg veel leuke contacten. Hoe het ook loopt, ik blijf intens genieten van dit proces. Er gebeuren zulke leuke dingen. Ik dacht: ‘ik kan er wel een boek over schrijven!’

Op mijn verzoek om één gave van mij te benoemen, reageerde ook Ariënne Klijn, de bedenker en auteur van de Schilden van je innerlijke familie. Zij koos een andere manier van feedback geven. Ze heeft mij uitgenodigd voor een workshop Schilden van je innerlijke familie.

Haar visie is dat een mens een innerlijke familie heeft, een innerlijke man, een innerlijke vrouw, een innerlijke jongen en een innerlijke meisje. Mijn innerlijke jongen geniet van het avontuur, van het onbekende. Mijn innerlijke vrouw is heel intuïtief; zij voelt haarfijn aan wat een goede weg voor mij is. Mijn innerlijke meisje geniet van de fijne ontmoetingen en mijn innerlijke man hakt knopen door. Vervolgens bleef Ariënne mij allerlei vragen stellen via mijn innerlijke familie. Dus in plaats dat zij mij feedback gaf, gaf ik zelf allerlei antwoorden vanuit mijn diepste binnenste. Wat een cadeau!

Vervolgens hadden we het over het bankje in het bos met de verregende knuffels, die ik in de eerste week twee keer ben tegengekomen. Ik wist nog steeds niet wat dit te betekenen had.
Door de vragen van Ariënne werd het me duidelijk. Mijn innerlijk meisje geniet zo intens van alle ontmoetingen, omdat het om mij gaat. Van jongs af aan heb ik me leren aanpassen en daardoor een groot aanpassingsvermogen ontwikkeld.Op dit moment heeft mijn innerlijke meisje behoefte om voorop te lopen. Ze wil zich laten zien. Het klopt helemaal. Ik heb nog nooit zoveel over mezelf verteld en ik raak niet uitgepraat. En ik zei nu hardop: ‘ik kan er wel een boek over schrijven’.

Ik voelde me zo dankbaar voor alles. Ik kreeg een sterke behoefte om mijn werkgever en mijn collega’s te bedanken. In de uitnodiging voor de afscheidsreceptie op 30 juni heb ik een dankwoord opgenomen.

 

Dank collega!
Na 33 jaar verlaat ik per 1 juli 2016 de Belastingdienst. Ik ben heel dankbaar dat ik bij de Belastingdienst heb mogen werken. Het waren fijne jaren.
Ik heb veel geleerd en ik heb me kunnen ontwikkelen tot de mens die ik nu ben.
Dank collega, als je op mijn pad bent gekomen. Van een ieder heb ik wat geleerd!

 

Op vrijdag en zaterdag heb ik aan de hand van het notitieboekje met potloodje van mijn vriendin het verloop van de eerste maand papier gezet. Ik had heel veel inspiratie. Het ging als vanzelf. Volgens mij heb ik vanuit mijn innerlijk meisje geschreven. Doodeng! Ik heb mijn oudste dochter en een collega vriendin gevraagd om het te lezen. Voor mezelf is het verhaal prima. Maar kan ik hiermee anderen inspireren? Wel ben ik weer meteen begonnen te schrijven over de maand mei.

 

Week 8:
Deze week liep ik mee met de avondvierdaagse. Ik vertelde een dame over mijn plannen. Haar man heeft ook een eigen onderneming. Bij de start heeft hij gebruik gemaakt van een aantal trainingen bij Intuïtief Ondernemen. ’s Avonds laat viel het kwartje. Ik gebruikte onvoldoende mijn eigen intuïtie bij het schrijven van de website. Ik heb teveel gekeken naar wat ik mooi vond bij anderen. Ik wilde intuïtief een derde website schrijven. Maar dat gaat niet zomaar. Ik ben eerst gaan mediteren om dichtbij mezelf te zijn. Al schrijvende wist ik het heel zeker. Ik ben geen vrouwencoach, geen mannencoach, geen agrarische coach. Dat zijn commercieel en rationeel bedachte richtingen. Dat past helemaal niet bij mij. Ik ben een intuïtieve coach. Dit besluit nam ik op 30 mei.

 

In week 6 heeft een zakenrelatie mij getipt voor een opdracht in mijn eigen vakgebied. Op 1 juni voelde het goed. Het lijkt me heel leerzaam om verschillende bedrijven te leren kennen en fijn om mijn expertise te kunnen inzetten. Ook vind ik het belangrijk een bijdrage te leveren aan de individuele mens én aan organisaties. Bovendien zal ik als startende coach tijd nodig hebben om een klantenkring op te bouwen. Ja, ik ga me ook inzetten als interim casemanager verzuim!

 

Ik heb mijn vierde website versie naar mijn marketing communicatieadviseur gestuurd. Ik was trots op mijn resultaat en erg benieuwd wat zij ervan vond. Deze week had ik kritische feedback gekregen op mijn inspiratieverhaal. Niet leuk, maar de dames hadden wel gelijk. Te lang! Ik heb hun tips verwerkt en mijn verhaal flink ingekort.

 

Het weekend heb ik gekozen voor ontspanning. Ik merk dat fulltime werken in loondienst in combinatie met het starten van een eigen onderneming veel van me vraagt. Ik moet even afstand nemen. Kortom nog steeds een goede keus ontslag te nemen.

 

Week 9:
Mijn communicatieadviseur fungeerde als ‘advocaat van de duivel’. Ik waardeer het enorm als mensen kritisch zijn, maar ik moest toch even slikken. Ik had bv. mijn website positief gelabeld en benoemd wat coaching gaat opleveren. Mijn adviseur wilde weten met welke problemen mensen bij mij terecht kunnen.

Na een nachtje slapen wist ik dat ze gelijk had. Een klant moet zich herkennen. Om uit te leggen wat intuïtie voor mij betekent, heb ik mijn, ingekorte, persoonlijke verhaal aan haar voorgelegd. Dat vond ik nog spannender dan de website voorleggen. Het is zo persoonlijk. Ik voelde me enorm kwetsbaar. Pfff... opluchting. Zij vond het aanstekelijk en inspirerend. Wauw, wat geweldig om te horen! Nu hopen dat bezoekers van mijn site ook zo enthousiast zijn.

 

Ik had een waardebon voor Thermen Bussloo gekregen. Heerlijk een dagje ontspanning! Ik ben nog nooit naakt naar een sauna geweest. Ik bemerkte een terugtrekkende beweging in mezelf. Maar het past wel in deze fase, me letterlijk bloot geven. Dus toch maar gewoon doen! Heel raar om te bemerken dat iets waar je tegenop ziet helemaal niet eng is. Het was zelfs fijn en het voelde heel natuurlijk. Alhoewel héél eerlijk: ik ben blij dat ik geen bekende ben tegengekomen.

 

Graag wil ik op mijn afscheidsreceptie met mijn gasten iets geks doen. Ik vroeg mijn creatieve vriendin om ideeën. Ze begon het ene idee na het andere te spuien. Benieuwd wat ze uiteindelijk heeft bedacht? Even doorlezen tot en met 30 juni, haha.

 

Met alle adviezen in mijn achterhoofd heb ik ook de 2e maand van mijn bezinningsmaand afgeschreven en meteen maar doorgestuurd voor feedback. Weer een fijne reactie. ‘Het leest als een boek, je bouwt de spanning mooi op. Ik ben heel benieuwd naar het derde deel’.

 

Vrijdagochtend naar de kapper. Er moeten binnenkort foto’s worden gemaakt voor de website. Ook zo’n dingetje. Ik houd niet van selfies. Aansluitend loop ik naar een winkel ‘Cadeauvariant’. Mogelijk hebben ze iets wat ik kan gebruiken voor mijn afscheid. Ik zie er een hele mooie toepasselijke kaart.

 

Ook deze bevestiging helpt me om niet na te denken en door te gaan.

 

Het weekend vond ik dat ik weer flink aan de slag moest. Maar ‘moeten’ werkt niet. Veel achter de computer gezeten met weinig inspiratie. Dat levert echt geen vruchtbare dingen op.

 

Week 10
Er moet ook nog 'gewoon' gewerkt worden. Een aantal casussen ga ik deze maand nog afronden. Dat voelde goed. Ik kreeg een aantrekkelijk aanbod van een andere provider. Ik ben overgestapt. Alleen heb ik het niet handig gedaan. Ik heb vanaf 1 juli 8 dagen geen televisie en wifi. Is dit een signaal dat ik even rust moet nemen?

 

Ik zette een cliffhanger op facebook:
‘Nog 16 nachtjes slapen.........en dan neem ik afscheid van de Belastingdienst. En nee......ik ga nog niet met pensioen!’

 

Op de donderdag een acquisitiegesprek over een opdracht als interim casemanager verzuim. Heel spannend! Het klikte! De opdrachtgever vroeg met of ik onervaren casemanagers wilde coachen. Wat leuk! Daar had ik zelf nog niet aan gedacht.

 

Ook een goed en gezellig  gesprek gevoerd met een logo-expert. Zij was heel enthousiast over mijn ideeën. Het ging goed, totdat zij de prijs noemde. Ik schrok me te pletter. Eerst maar even bedenken wat de meerwaarde van een logo is. Wel heeft ze me onbewust, en geheel gratis! geholpen met de schrijfwijze van mijn bedrijfsnaam Gerrita. Mijn naam is voor onbekenden moeilijk te onthouden en vaak weet men niet hoe je Gerrita schrijft. Ik wist het nu. Ik koos definitief uit één de volgende mogelijkheden: GerritA, GerRita, Gerrit.A en GeRRita. Het werd mijn eerste ingeving. Het is tevens een ode aan een vriendin die me al 30 jaar Gerrit A noemt.

 

Het weekend! Geen puf en inspiratie meer. Leuke ontspannende dingen gedaan. Wel zondagochtend besloten om nog even zonder logo door het leven te gaan. Ook heb ik mijn domeinnaam www.gerritahuisman.nl geregistreerd. Zo die is van mij. Wel gek hoor! Mijn eigen naam als site. Al wandelend kwam ik mijn oude hardloopmaatje tegen. Ze nodigde me de eerste week van juli uit op haar uiterst primitieve vakantieadres. Gezellig! En dat komt wel heel mooi uit. Ik heb dan toch geen tv en internet.

 

Week 11:
De teksten voor de website gingen vaak van mij naar mijn adviseur en weer terug. Steeds weer een stukje dichterbij het eindresultaat. En dan. Wat gaaf! Ik heb een stukje van mijn eigen site kunnen bewonderen. Ik ben erg verrast over met name het plaatje en het kleurgebruik. Had ik zelf nooit bedacht. Maar ik vind het mooi!

 

Eindelijk een kennismakingsgesprek als vrijwilliger bij Gevangenenzorg. Ik heb in week 5 gesolliciteerd om als vrijwilliger individueel gevangenen te bezoeken. Maar Gevangenenzorg biedt meer. Ze bieden ook hulp aan familie van gevangenen, TBS-zorg, arbeidsbemiddeling, kindercadeauprogramma, SOS groepsgesprekken. Geweldig! Ik zou dit allemaal wel willen doen. Alleen dan heb ik geen tijd meer voor mijn eigen bedrijf. Ik ben zo enthousiast; ik meld dit meteen op LinkedIn en facebook: Vandaag een vrijwilligerscontract getekend bij Gevangenzorg Nederland. Een prachtige vrijwilligersorganisatie met als motto 'geloof in herstel'. Zo dat loopt gesmeerd. Nog geen opdracht of klant, maar wel vrijwilligerswerk. Ik kan het niet rationeel verklaren, maar het voelt zo goed.

 

Ik nam afscheid van mijn Apeldoornse collega's, hoewel ik ze waarschijnlijk zal blijven ontmoeten. Ik kreeg een aantal waardebonnen met de toelichting. 'Je kunt deze bij een supermarkt verzilveren, zodat je de eerste week van juli kunt overleven'.

 

Zaterdag 25 juni is het zover. Het ontwerp en de teksten van de website gaan naar de webbouwer. Het opzetje voor een ansichtkaart gaat naar de drukker. En ik heb mijn eenmanszaak aangemeld bij de Kamer van Koophandel. Ik zit fantastisch op schema! Op LinkedIn heb ik mijn profiel bijgewerkt: beschikbaar per 1 juli * casemanager verzuim * intuïtieve coach * re-integratiemanager. Ik las op LinkedIn: ............ik ben net vandaag het land uitgereden nadat ik mijn bedrijf heb verkocht en mijn huis en het meeste van mijn bezittingen heb opgegeven.......Er is altijd baas boven baas.

 

Week 12:
Mijn laatste werkweek bij de Belastingdienst ging in. Het werd een combinatie van werk afronden, afscheid nemen en marketing activiteiten.

 

Het is een regenachtige dag. De fotoshoot stond gepland. Dat komt er van als je op je site laat zetten. we gaan naar buiten 'weer of geen weer'.
Ik had impulsief voor witte sportieve schoenen gekozen. Deze schoenen heb ik weinig aan. Eraan terugdenkend vind ik het mooi. Maagdelijkheid. Met een schone lei mijn eerste voetstappen zetten. 

 

De ansichtkaart is klaar! Ik ga deze kaart persoonlijk overhandigen en vanaf volgende week opsturen. Ik geniet van de afbeelding, mijn eigen sitenaam en van de prachtige tekst van Sri sri ravi Shankhar. Een indiaans spiritueel leider.

 

'Er was nog nooit iemand zoals jij nooit meer iemand zijn als jij
en tot in de oneindige toekomst
zal er nooit meer iemand zijn als jij.
Je bent origineel.
Je bent zeldzaam.
Je bent uniek
Vier je uniekheid'.

 

Dan afscheid van de externe arbeidspsychologen waar ik mee heb samen gewerkt. Ik vertelde dat zij alles over de afgelopen drie maanden kunnen lezen op mijn site in mijn persoonlijke verhaal. Maar......tegen vier psychologen kon ik niet op. Ik heb mijn geheimen prijs gegeven.

 

En dan is het zover. 30 juni Mijn laatste werkdag en de allerlaatste afscheidsbijeenkomsten. Afscheid van mijn collega re-integratiemanagers met een mooie speech over authenticiteit. En dan blijkt dat er iemand op zoek is naar interim casemanagers. We houden contact........
Afscheid van mijn allerliefste collega's van de Staf. Ik kreeg hout met een smaakje, voor het geval ik op een houtje moet bijten. En ik kreeg een boek Een eigen bedrijf starten voor Dummies. Dummy betekent sufferd. Van je collega's moet je het hebben. Blij dat ik afscheid neem.

 

Tussendoor krijg ik een bericht van mijn marketingadviseur. Achter de schermen wordt er hard gewerkt aan mijn site. Morgen 1 juli gaat het de lucht in. Perfect staaltje timemanagement!

 

Op mijn allerlaatste afscheidsmoment heb ik nog maar een patroon doorbroken. Ik heb mijn gasten toegesproken. En ik het idee van mijn creatieve vriendin meegenomen. Puzzelstukjes. Ik heb mijn gasten laten puzzelen. Even lekker samen spelen. Verrassing. Het bleken niet één maar twee dezelfde puzzels te zijn.

De puzzels staan voor mijn ontdekkingsreis van de afgelopen drie maanden. Soms bleken dingen net anders te zijn dan ik dacht. Steeds vond ik weer een nieuw puzzelstukje. Soms vielen ze meteen op hun plek en soms moesten de stukjes nog een paar keer gedraaid worden. Mijn puzzel is nu voor 80% klaar. 80% is een 8. Een 8 is goed. Goed is goed genoeg!

 

Vanaf week 4 droeg ik een hanger met een Ganesha. Er wordt tot Ganesha gebeden onder andere voor een nieuwe baan. Morgen heb ik een nieuwe baan. Dit is de laatste dag dat ik de hanger draag. Het is ook een beschermheilige voor reizigers. Mijn reis is nog lang niet te einde. Ik zal de Ganesha blijven meenemen voor onderweg.Wat toepasselijk en ontzettend mooi dat ik van een groep casemanagers een handgemaakte zilveren hanger kreeg met een indiaans symbool voor Genezing. Helende handen. Deze hanger doe ik morgen 1 juli om. Ik start als interim casemanager verzuim & intuïtieve coach.

 

Ik hoop dat je geïnspireerd bent. Loopt iets niet lekker? Laat het dan los. Ga terug naar je innerlijke kracht. Dan komen er vanzelf mooie dingen op je pad. Je ontdekt intuïtief wat de goede richting is en de juiste stappen zijn. En als je openstaat voor bijvoorbeeld ontmoetingen, signalen en symbolen dan wordt bevestigd wat je intuïtief al weet.